सर...

अस का होतं ? काही व्यक्तींची आपली ओळख असायला हवी असे उगीचच राहून राहून का वाटतं? परवाच समीरने गाडगीळ सरांचे व्यंगचित्र post केले. पाठोपाठ लगेचच अजितने त्यांच्याविषयीच्या आठवणींना शब्दरुप दिले. का कुणास ठाउक, मला असं वाटलं की, माझी सुध्दा गाडगीळ सरांशी ओळख असायला हवी होती. वास्तविक मी गाडगीळ सरांना कधीही पाहिलेले नाही, कधी भेटलेलॊ नाही. पण अशी कोणती शिकवण त्यांनी या सर्व विद्यार्थ्यांना दिली असेल, की आज अनेक वर्षे झाली, तरी सर्व विद्यार्थी त्यांचे नाव अगदी तेवढ्याच आदराने आणि आपुलकीने घेतात.आजही त्यांच्या सरांबद्दलच्या आठवणी तितक्याच ताज्या आहेत....
लहानपण पुन्हा मिळाले, तर एखाद्या निरागस मुलाप्रमाणे त्यांच्याकडून गणित,भूमितीची प्रमेये शिकायला नक्की आवडेल. जर कधी नाशिकात जायची संधी मिळाली, तर गाडगीळ सरांना भेटुन आठवणीने आठवणीत ठेवण्यासाठी एखदी तरी हृद्य आठवण नक्कीच साठ्वीन.....

खरचं, या सरांचे मोठेपण स्वत:(वयाने) मॊठे झाल्याशिवाय कळत नाही !!